Με όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα, ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών τη χρονιά που πέρασε συγκέντρωσε 500.000 επισκέπτες, οι οποίοι έφτασαν στους πρόποδες του Παρνασσού, εκεί όπου λειτούργησε το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας. Αυτό το τοπίο, όνειρο για πολλούς ξένους, δεν ήταν για όλους εύκολο στην πρόσβαση. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Με την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, που αγνοεί συστηματικά –όπως τονίζουν– τις κλήσεις του για συνάντηση και συζήτηση, τα έβαλε το Σωματείο Εργαζομένων στον Χώρο του Χορού. Το Δ.Σ. του ΣΕΧΩΧΟ, με πρόεδρο την Αγγελική Στελλάτου, σε διαμαρτυρία του υποστηρίζει ότι έχουν καταθέσει καιρό τώρα συγκεκριμένες προτάσεις για τα προβλήματα του χώρου τους, όμως χωρίς απαντήσεις. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Η πραγματικότητα είναι μία. Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης (ΕΑΠ) παρέλαβε ένα μνημείο-γιαπί και μέσα σε χρόνο ρεκόρ, ασύλληπτο για τα ελληνικά δεδομένα, το απογείωσε. Η Ροτόντα εδώ και ένα μήνα λάμπει. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Εβδομήντα χρόνια συμπληρώθηκαν από την πρώτη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων, «Ο Ντούτσε αφηγείται» του Σταμάτη Πολενάκη (1942), την οποία ο δημιουργός έκανε κρυφά κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και παρουσίασε στα κινηματογραφικά Επίκαιρα. Μέσα σε αυτές τις δεκαετίες η ελληνική παραγωγή εκτοξεύτηκε, περνώντας τα σύνορα της χώρας. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία αντίφαση του ελληνικού κράτους. Είναι όμως από τις πιο χαρακτηριστικές: είμαστε από τις χώρες που δικαίως περηφανεύονται περισσότερο για τον πολιτισμό τους και την ίδια στιγμή από εκείνες που λιγότερο τον προστατεύουν. Τα πνευματικά και τα συγγενικά δικαιώματα μένουν εδώ και δεκαετίες απροστάτευτα και η είσπραξή τους είναι προβληματική. Ειδικά στην εποχή του Διαδικτύου και της εύκολης αναπαραγωγής, η αυθαιρεσία γίνεται ακόμη πιο έντονη. Από το παράνομο κατέβασμα τραγουδιών, ολόκληρων cd, μέχρι ταινιών, κειμένων, βιβλίων, άρθρων κ.ά. που αναπαράγονται χωρίς καμία άδεια. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Θα είναι το καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς; Πιθανότατα. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, η λοξή εμπνευσμένη Σέρβα που συνέδεσε ολόκληρη την πορεία της με την τέχνη της περφόρμανς, έρχεται για λίγες ημέρες στην Ελλάδα εκπροσωπώντας το ινστιτούτο που φέρει το όνομά της για μια συνεργασία με τον Οργανισμό ΝΕΟΝ του συλλέκτη Δημήτρη Δασκαλόπουλου. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

O Olivier Descotes (Ολιβιέ Ντεκότ), πρώην διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, αναλαμβάνει τη θέση του διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη, όπως πρώτη αποκάλυψε η «Κ». Η συνεργασία αυτή θα ξεκινήσει την 1η Μαρτίου. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Στη φωνή του διακρίνεται ακόμα ένα σάστισμα. Ο Βαγγέλης Ιωακειμίδης, που ηγήθηκε για μία οκταετία περίπου του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, μιλώντας στην «Κ», περιγράφει ότι πληροφορήθηκε εντελώς τυχαία την αποπομπή του από τη θέση του. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Υπάρχει μια βαθιά κοιλότητα στην πρόσφατη ιστορία, όλα εκείνα τα χρόνια από τα τέλη του '60 έως τις αρχές του '80, που παραμένουν νωπά για τους μεγαλύτερους και ανεξιχνίαστα για τους νεότερους. Η Αθήνα και η ζωή της εκείνα τα χρόνια, τα τόσο παρεξηγημένα αλλά και τόσο απλοποιημένα με την απόσταση του χρόνου, διατρέχει τον «Νοτιά», τη νέα ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, σαν λαϊτμοτίφ. Είναι μια ταινία βιωματική, λέει ο σκηνοθέτης. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Νιώθεις σαν να κρατάς την αναπνοή σου, όπως κάτω από το νερό, μπροστά στα υπέροχα αντικείμενα που ανέσυραν οι αρχαιολόγοι από τον βυθό. Αρχαϊκά αγγεία, πίθοι της κλασικής περιόδου, χάλκινες μορφές, οθωμανικές πίπες του 17ου αιώνα από πηλό, βυζαντινά νομίσματα. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});